Thuis Hobby Werk spam Code WWW
HPV bloem Go Geo caching Choir NS
lfhome Tochten Quest 233 regen

Quest 233

 

Op 9 februari 2008, aanzienlijk eerder dan verwacht door het uitbesteden van de productie van de Mango aan GoMango / Sinner, was mijn quest klaar. Nummer 233, weer een priem getal! Dus ik kan weer niet delen 8-(.

Dezelfde dag ga ik mijn nieuwe Quest ophalen. Het plan is om de mijn oude Quest 169 naar Dronten te fietsen. Hem daar bij Velomobiel achter te laten voor de volgende eigenaar en met de nieuwe Quest naar huis te fietsen.

De donderdag daarvoor heb ik voor het eerst weer in m'n Quest gezeten, nadat ik een week daarvoor op harde wijze in aanraking was gekomen met een Oostenrijkse Skipieste. De spiepijn is nog steeds aanwezig, tijdens die testrit merkte ik dat m'n lenden ook een klap gehad hadden, maar zolang ik geen drempels of scherpe bochten tegen kwam was het pijnloos. De snelheid is ook minder dan ik gewend ben, maar voldoende om de tocht naaar Dronten te wagen.

De heenreis gaat beter dan verwacht. Om kwart over acht vertrek ik, de route naar Dronten heb ik al vaker afgelegd, hij wordt steeds meer een oude bekende van me. De situatie bij het ziekenhuis in Nieuwegein blijft onoverzichtelijk. Verder verloopt de tocht voorspoedig. Om iets over kwart voor twee stap ik bij Velomobiel binnen.

Mijn Quest staat al klaar en wordt door Ymte op maat gemaakt. Doordat ik een voorbeeld met de juiste lengte bij me heb gaat dat in een keer goed. M'n trappers worden omgezet (ik gebruik frogs in plaats van de standaard SPD pedalen) Na een proefrit besluit ik ook m'n oude Ventisit matje te blijven gebruiken. De nieuwe eigenaar van Quest 169 krijgt een gloednieuw matje in zijn of haar fiets.

De verlichting van de nieuwe Quest is helemaal in LED's uitgevoerd. Bij m'n vorige Quest heb ik zelf LED knipper- en achterlicht moeten aanleggen, nu wordt dat door Velomobiel geleverd. Zelfst de dashbordverlichting is nu een LED-lampje. Wat nu ook standaard is, is het remlicht. Met een door Theo bedachte genial envoudige methode om het remlicht uit te schakelen als de parkeerrem gebruikt wordt

Tot slot maakt Allert een steuntje voor m'n GPS. In de oude Quest zat de GPS maar aan een kant vast. Hierdoor trilde de GPS op klinkerwegen. Allert maakt nu een steuntje dat aan twee kanten vast zit. Doordat het steuntje nu breder is, past het niet meer boven het dashbord aan de linkerkant, maar wordt het op de rechterwielkast gemonteerd. De MP3 speler verhuist van de rechterwielkast naar de het dashbord.

Zo rond een uur of vier vertrek ik naar huis. Na ongeveer een kilometer kom ik een fietser tegen die meer aandacht heeft voor een gigantische opblaas ooievaar dan voor mij. Ik ben te laat om uit te wijken en wij schrampen elkaar. Als ik uitstap om de schade te bekijken schrik ik van de grote zwarte vlek en strepen. Die fietser is inmiddels ook komen kijken en samen besluiten we terug naar Velomobiel te gaan. Bij Velomobiel aangekomen poetst Ymte het rubber van de huid. Er resten daarna enkele onopvallende krasjes, de schade valt mee.

Omdat is toch weer terug bij Velomobiel ben, laat ik meteen naar het steuntje voor de GPS kijken. De rechter wielkast is zwakker dan de linker, waar het dashbord opgeplakt is. De GPS trilt in deze configuratie nog heftiger dan bij de oude, eenzijdig opgehangen constructie. Allert maakt nog een extra bevestigingspunt aan het steuntje. Het vakwerk dat nu onstaat zorgt ervoor dat de GPS onbewegelijk in de Quest zit. Rond kwart voor vijf vertrek ik uiteindelijk naar huis. Het wordt een latertje.

De tocht begint voorspoedig. Een dunne maancirkel siert de hemel. Na de Knardijk wordt het donker. Ik doe mijn licht aan en zie een ANWB-bord oplichten. Zo fel dat ik denk dat het een auto is, maar er zijn geen auto's in de buurt. Het zou toch niet mijn licht zijn? Ik controleer het, en ja! ik ben het zelf die zo'n ongelofelijke hoeveelheid licht verspreid. Tijdens de tocht naar huis zal ik me nog diverse malen verbazen over de hoeveelheid light die de nieuwe Inolight Extreme geeft.

Het wordt steeds donkerder. Als ik de Stichtse Brug overrijd wordt ik getrakteerd op een prachtige avondhemel. Een diep blauwe lucht wordt gedecoreerd met diep rood tot paars gekleurde wolken. Hierna wordt het echt donker en zal Orion mijn gids zijn. Net zoals altijd vergis ik me weer op de rotonde bij Baarn, of had ik wel moeten kijken wat er aan het eind van die weg te vinden is?

De problemen beginnen pas echt in Nieuwegein. Ik mis de brug naar de Doorslag en rijd door het industrieterrein Plettenburg. Op m'n GPS zie ik dat ik de doorgaande weg de doorslag bij het ziekenhuis kruist. Zoals eerder al vermeld is de situatie bij dat ziekenhuis erg onoverzichtelijk, ik kan de aansluiting niet vinden en draai om. Een pad in zuidelijke richting is de volgende poging om de Waal over te komen. Het blijkt een soort landgoed te zijn. Het pad loopt dood en ik draai om. Om toch thuis te komen neger ik een C14 en kan uiteindelijk toch op het fietspad richting Lekboulevard komen.

Na vianen fiets ik over wegen door graslanden. 's Nachts is daar weinig lol aan te beleven. De lucht is helder, buiten lichtvervuiling van de stedelijke gebieden kan ik van de sterren genieten. Bij Gornichem ga ik de volgende rivier over. Als ik de brug omhoog trap merk ik hoe vermoeid ik ben. Mijn spieren zijn half verkrampt, ik troost me met de gedachte dat het normaal gesproken nog maar een uur van Gornichem naar huis is.

Oefening baart kunt, bij lukt het me nu om in een keer de Parallelweg aan de oostkant van de A27 te vinden. Ik trap stug door. Bij Raamsdonksveer, kan ik de Bergsche Maas over, de laatste grote rivier die moet passeren. In plaats van het gebruikelijke half uur heeft me Gornichem - Raamsdonksveer me 37 minuten gekost. Als ik met dezelfde snelheid naar huis fiets zal ik om kwart voor elf thuis zijn. De klim is weer zwaar, misschien was het toch niet zo'n goed idee om na twee weken niet gefietst te hebben ineens ruim 300 kilometer op een dag te pakken.

De laatste loodjes. Het wordt steeds zwaarder. Kwart voor elf ben ik pas in Dongen. Bijna thuis, nog een weg en ik ben in Rijen. Ik rij m'n wijk in. Oei verkeersdrempels, auw. Nog even volhouden. Ja ik ben er. Ik hoor de klok elf uur slaan.

Met moeite weet ik uit de Quest te klimmen. Ik heb kramp, het is koud. Met mijn laatste krachten weet ik de Quest naar binnen te tillen en leeg te halen. Daarna ga ik in een welverdiend bad liggen.

De volgende dag check ik m'n GPS. De eerste tocht van m'n Quest was 156 kilometer lang. Zo zonder de strepen van Quest 169 lijkt de nieuwe Quest erg kaal. Ik hoop dat ik snel inspiratie en materiaal vind om Quest 233 een persoonlijk uitelijk te geven.


Share and Enjoy: del.icio.us Reddit digg Furl Spurl NewsVine Smarking Ma.gnolia Wists Simpy TailRank co.mments YahooMyWeb blinkbits BlinkList blogmarks connotea De.lirio.us Fark feedmelinks LinkaGoGo Netvouz RawSugar scuttle Shadows

lfhome Tochten Quest 233 regen
HPV bloem Go Geo caching Choir NS
Thuis Hobby Werk spam Code WWW

Toni Cornelissen
1 januari 1970
toni@dse.nl
Lid van de Technetium groep
Daily horoscope StatCounter NetStat W3C Validator